Kederler bizim için ne çok uzaktaydılar
Hiç bitmez sandığımız o neşeli şarkılar,
Meğer dillerimizde, emanet notaydılar
Sonbaharlarda bile bütün renkler yeşildi,
Hüzün bizim sokağa henüz taşınmamıştı
Her günümüz bir masal, hepimiz kahramandı,
Varılmayan yerlerde şatolarımız vardı
Gün geldi ve yaşamla karşılaştık bilmeden
Zorunluymuş, kanunmuş büyüdük istemeden
Ama büyümek demek, kopmakmış köklerinden,
Terk etmek şatoları, dönmekmiş hayallerden
Biz Güneşli Sokağın günebakanlarıydık,
Hasat mevsimi geldi, gerçeklerle tanıştık
Masallar hep bitermiş, ağlayarak anladık,
Bu karanlık kentlere, istemeden alıştık.
©Attila Şanbay │A.Ş.│
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder